Η αυτοκτονία

Μέσα στην ομίχλη και στο σκότος
Ακούστηκε βαρύς και δυνατός ο κρότος
Έτρεξα αμέσως να δω τι συμβαίνει
Κι είδα εσένα να κείτεσαι ζαλισμένη
Αίματα μόνο υπήρχαν παντού
Ήθελα να τρέξω,μα δεν ήξερα προς τα που
Ένα όπλο υπήρχε στη γωνία να περιμένει
Τον επόμενο που ήθελε να φύγει από τη ζωή αυτή τη γαμημένη
Ακούστηκε έπειτα πολλές φορές αυτός ο κρότος
Και βάφτηκε τελικά κόκκινο το σκότος.

Μέσα στο Έρεβος

Έρεβος και πόνος παντού
Ψάχνεις μια γωνιά για να κρυφτείς
Μια γωνίτσα τόση δα

Με μόνο μία ηλιαχτίδα να τη φωτίζει
Κι ένα λουλουδάκι να φυτρώνει
Το βλέπεις,σ' αρέσει και θέλεις να το κόψεις
Μη το κάνεις γιατί θα χαθεί κι ο ήλιος τότε
Άμα δεν σ' αρέσει το περιβάλλον αυτό που ζεις
Βρες την έξοδο και φύγε
Μόνο σε παρακαλώ φεύγοντας κλείσε την πόρτα
Μην αφήσεις άλλον να μπει και να ταλαιπωρηθεί όπως εσύ.

Στο τότε

Αυτά που τόσο αγάπησα,ματάκια σου

Να τα ξεχάσω δεν μπορώ

Με καρφώνουν διαρκώς

Στο τότε με γυρίζουν 

Τότε που σε πρωτογνώρισα 

Σκοτάδι γύρο μου παντού

Μα συ έλαμπες κι έδινες χρώμα στη νύχτα μου

Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πρώτο σου χαμόγελο 

Ακόμα το θυμάμαι κι η καρδιά μου φτερουγίζει 

Από την πρώτη φορά σ' αγάπησα 

Κι έκλαψα όταν μου έφυγες 

Μη μου το ξανακάνεις,σε παρακαλώ

Δεν ξέρω πως θα αντιδράσω,τι θα απογίνω

Σ' αγαπάω να το ξέρεις,μη το ξεχάσεις ποτέ

Ακόμα και τώρα που γράφω με καρφώνουν αυτά τα ματάκια σου

Και στο τότε με γυρίζουν.

Στο φως το φεγγαριού

Σε κοιτώ με κοιτάς κι ύστερα σιωπή.
Ένα βλέμμα σου μπορεί να με σκοτώσει.
Ένα χάδι σου να με ανάψει.
Και το φιλί σου να με κάψει.

Σε κοιτώ με κοιτάς κι ύστερα σιωπή.
Στο φως του φεγγαριού χορεύεις.
Τα μάτια σου αστέρια τ'ουρανού.
Μου δείχνουν το δρόμου και προχωρώ.

Σε κοιτώ με κοιτάς κι ύστερα σιωπή.
Προσπαθώ να σ'αγγίξω μα δεν μπορώ.
Τώρα έμαθα να αγαπώ.
Και γι'αυτό μπορώ να σ'αγαπώ.
Σε κοιτώ με κοιτάς κι ύστερα σιωπή.